Dora (uit "Moeder zei altijd",) belandt als interieurverzorgster in een kunstenaarsmilieu. Het stuk is een parodie op bepaalde vormen van moderne abstrakte kunst, waarin nogal wat would-be artistieke figuren rondlopen. Centraal staat de opwinding rond een expositie voor non-figuratieve kunst, waarvoor verschillende hoofdpersonen een doek hebben ingeleverd. Dora blijft temidden van alle hectiek de rust zelve.

Tót ze per ongeluk verf knoeit op een nieuw doek en alle pogingen om het te reinigen tot een wel zeer abstract kunstwerk leiden. Tot overmaat van ramp signeert haar man Noud het doek voor de grap met "Dora". Vóór ze het kan beletten belandt het doek op de genoemde tentoonstelling, waar ze prompt de hoofdprijs wint. Binnen de kortste keren is ze een landelijke beroemdheid, wordt ze omzwermd door journalisten en wordt ze geïnterviewd in een televisieprogramma.

Al gauw merkt Dora: beroemd worden is niet zo moeilijk. Maar weer terug naar gewoon en onbekend: da's pas de kunst!