"Om de hemel te kunnen zien moet je uit de kerk gaan!" (Maurice Chapelan: Amours amour)

Tijdens het wekelijkse beraad, dat onder voorzitterschap van Sint Petrus de lopende zaken in de hemel doorneemt, komt een klacht aan de orde van ene Sint Genesius: deze heilige blijkt bij zijn medeheiligen vrijwel onbekend te zijn. Dat neemt een stuk van zijn hemelse geluk weg en dat mág niet: in de hemel moet iedereen immers volmaakt gelukkig zijn!

Het blijkt, dat deze Genesius op aarde vereerd wordt als schutspatroon van alle toneelspelers. Om ook zijn bekendheid in de hemel te vergroten wordt besloten, dat hij een toneelstuk zal gaan schrijven en regisseren, dat met Kerstmis in de Gouden Zaal zal worden opgevoerd in aanwezigheid van de Allerhoogste Zélf!

Maar ook in de hemel blijkt de voorbereiding van zo'n produktie geen sinecure: de techniek, de bezetting van de verschillende rollen, de muzikale omlijsting, dat alles gaat met de nodige strubbelingen gepaard. En ook ná de voorstelling zijn de problemen nog niet voorbij! Wie lieten zich bijvoorbeeld aan de hemelse bar, met Liebfraumilch en bisschopswijn, uitgebreid fêteren en wie stonden uiteindelijk de decorstukken af te breken en de rekwisieten op te ruimen?

En dan komen de recensies, o.a. in de "Hemelse Heraut" en in de "Kulturele Koerier". Wie wordt wél en wie wordt niet genoemd? En wie schreef die zure recensie in de "Echo van Eden", ondertekend met A.A.? Niets menselijks is onze lieve heiligen vreemd...